Hz. Âişe validemiz anlatıyor:

“– Bir gece Rasûlullah (sav)’ı yanımda bulamadım. Etrafı araştırırken O’nun namazda olduğunu anladım. Kulağımı verip dinlemeye başladım. Rükûa eğiliyor, ‘ümmetî, ümmetî!’ diye inliyordu. Secdeye iniyor, yine ‘ümmetî, ümmetî!’ diye yalvarıyordu. Onun böylesine inleyişi beni çok meşgul etti. Bunu O da anladı da dedi ki:

İKİ ADAM, Peygamber Aleyhisselam’ın yakınında birbirlerine bağırıp çağırıyor ve sövüşüyorlardı. Seslerini yükseltebildikleri kadar yükseltiyorlar ve yüzlerine, en şiddetli tehditleri savuruyorlardı.

- Ya Rabbi! Şu iki kişiden hangisi sana sevgili ise din-i İslam'ı O'nun ile aziz eyle. Ömer bin Hattab veya Amr bin Hişam.

Ertesi gün, Kureyşin büyükleri Harem'de toplandılar.

Sahrada bir geceydi. Mekke'li tüccar bir Yahudi, gökyüzünde yeni bir yıldızın doğduğunu gördü. Ertesi sabah koşarak Kureyşlilerin meclisine geldi ve heyecanla sordu:

 Şeytan hizmetçi kılığına girmiş ve yirmi sene Cüneyd-i Bağdadî Hazretleri'nin yanına gidip gelmişti. Bir türlü gönlüne vesvese vermeye, ona istediklerini yaptırmaya muvaffak olamamıştı.

Harun Reşit ile Şakik-i Belhî Hazretleri sohbet ediyordu. Bir ara Hazret:- Ey Halife! Farz et ki büyük bir çölde kaybolmuşsun. Susuzluktan ölmek üzeresin. O anda birisi gelip elindeki su dolu kırbayı sana satmak istese kaç para verirsin? diye sordu.

Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:“Sizden önceki ümmetlerde, bir kişi, başka bir kişiden ona ait bir arazi satın aldı. Araziyi satın alan kimse arazide, içinde altın bulunan bir çömlek buldu.;